Kızım ile dışarıya gitmiştim, eve gelince eşimi (Mehmet) çok üzgün gördüm. Başının çok ağrıdığını söyledi. İran’dan Türkiye’ye kaçak geldiğimizde yolda hırsızlarla kavga edip, başından bıçak darbesi almıştı ama tedavi edecek paramız yoktu. Başının o yüzden ağrıdığını düşünmüştüm. Ne oldu, neyin var diye sordum. Mehmet, annem aradı ve bana ağzına geleni söyledi o yüzden başım ağrıyor dedi.
Gece yemek yemedi ama çocukları öptü ve onların uyumasını sağladı. Ben iyiyim, hiç bir şeyim yok sen de git uyu dedi. Hepimiz uyuduk ama sabah büyük kızım Tamanna (10 Yaşında) kalkmış ve babasını karşı odanın tavanında asılı şekilde bulmuştu, ağlayarak bana seslendi, bende uykudan kalkıp, kızımın yanına gittim. Bir baktım babası tavana asılı, hemen bıçakla ipi kestim ve nefes vermeye çalıştım ama o çoktan gitmişti.
Komşulara haber verdim onlar geldi ve öldüğünü fark edince hemen polisi aradılar ve olay böylece bitti, aslında daha bitmedi yeni başladı diyelim çünkü 4 tane çocukla tek başıma kaldım ve ondan daha kötüsü kocamın ailesinin eline düştüm.
Mehmet’in intihar sebebi annesiydi. O gün annesi onunla kavga edip ve çok şey hakkında iftira atmıştı. Ama karakolda ifade verirken Mehmet’in kardeşi, annemden bahsedersen seni hemen öldürürüm diye tehdit etti.
Mehmet’in kız kardeşi evliydi ve Türkiye’nin başka bir şehrinde yaşıyordu, erkek kardeşi (Abbas) de evliydi ve annesi ile beraber Kırıkkale şehrinde yaşıyordu. Biz Ağrı’da yaşıyorduk, haberleri olunca hemen Ağrı’ya geldiler. Mehmet’in ölümünden 1 hafta sonra Abbas, benim ve çocuklarımın Kırıkkale’ye gelmesini istedi, Ağrıda tek kalman bizim için ayıp sayılır dedi. Onların ısrarıyla nakil aldım ve Kırıkkale’de kayınvalidem ve eşimin kardeşinin evine yerleştik.
Afgan Mülteciler Dayanışma ve Yardımlaşma Derneğin desteğiyle dosyam BMMYK’ya acil vaka olarak sunulmuştu ve eşimin olayından 1 ay sonra BMMYK beni aradı ve görüşmek için randevu verdi. BMMYK ile görüşmek için Ankaraya gittim ama kayınvalidem de geldi ve dosyama kendisini de eklememi istedi, ben kabul etmedim. BMMYK’nın görevlisi beni ve 4 çocuğumu içeriye aldı ve görüşmemi yaptım.
Kırıkkale’ye döndükten sonra kayınvalidemin ve çocuklarının tavırları daha da kötüleşmeye başladı. Ondan sonra beni dövmeye ve işkence etmeye başladılar. Telefonumu aldılar ve lavaboda da bile beni takip ediyorlardı. Hiç bir yere gitmeme izin vermiyorlardı, BMMYK ikinci görüşme için 1 ay sonra tarih verdi ama kayınvalidem ve eşimin ailesi gitmeme izin vermediler. O yüzden BMYYK ile görüşemedim. Zaten telefonumu onlar almıştı o yüzden BMMYK da büyük ihtimalle bana ulaşamadı.
Durum her gün daha da kötüleşiyordu, yemeğime bile engel oluyor ve çeşitli bahaneler ile bana işkence ediyorlardı. Beni dövüyorlardı. Komşular sesimi duyunca geliyor, pencereye vuruyordu. Çünkü kapıyı kilitliyorlardı. Bir gün beni döverken komşu geldi, günahtır diye konuştu neden dövüyorsunuz diye sordu. Kayınvalidem başıma vuruyordu, Türk komşu gelince başımı kucağına almış numarası yaptı ve komşuya dedi ki kocası için ağlıyor bende okşuyorum ağlama diyorum dedi. Ertesi gün başka yere taşınmaya karar verdiler çünkü komşumuz polis çağırdığını söylemişti. Aslında eşimin ailesi daha da kötü planlar yapmıştı ama benim haberim yoktu. Onlar çocuklarımı kaçırmayı ve beni Afganistan’a göndermeyi planlamışlardı. Ne yazık ki ben olayı çok geç anladım.
Bir gün kayınvalidem ve Abbas geldi, benimle konuşup 4 çocuğu biz suların diğer tarafına götürüp sonra seni almaya geleceğiz dediler. Ben razı olmadığım halde beni duymadılar ve duymazlardı, ben hiç bir şey söyleyemezdim ve hiç bir yere gidemezdim. Bir gün sabah kalkınca çocuklarımı da, Abbas ve ailesini de görmedim. Ağlayarak kayınvalideye sordum ama cevabı doğru vermedi, hazır ol başka yere gideceğiz dedi. İkimiz başka Afgan bir ailenin evine gittik. O aile bazı şeyleri anlattı; çocuklarımın kaçırıldığını ve benim de Afganistan’a gönderileceğimi söylediler. Kayınvalidem eve gelince onunla konuştum ve çocuklarımı sordum; konuşmassan polise haber veririm dedim. Kayınvalidem, merak etme onlar güvende, amcalarıyla beraber Yunanistan’a gittiler, biz de gideceğiz dedi. Bir gün kayınvalidem güya bilet almaya gitti ve bir daha dönmedi. Ben ve dertlerim baş başa kaldık.
Ağlamaktan gözyaşım kalmadı
Tüm eşyalarımı onlar satmıştı, 2 elbisem dışında hiç bir şeyim yoktu. Nasıl yaşadığımı ve nerde kaldığımı, çocuklarımı ve her şeyi her gece sabaha kadar düşünüyorum. Bazen ne düşündüğümü de bilemiyorum, ağlaya ağlaya gözyaşım kalmadı artık gözyaşlarım içime akıyor.
Çocuklarımın annesiz ve babasız büyümesini istemiyorum
Başka Afganlardan duyduğuma göre çocuklarımı Almanya’ya götürmüşler. Geri kalanını bilemiyorum. Çocuklarımın organlarını belki de çocuklarımı satmış olabilirler. Çocuklarıma ulaşmak ve onlarla yaşamak istiyorum. Çünkü en büyük kızım 10 yaşında ve küçük oğlum sadece 3 yaşında. Onların hem annesiz hem babasız yaşamasını istemiyorum. Karakola gittim şikayet ettim ve interpol polisinin yardımını rica ettim. Bu olayın üzerinden 2 ay geçiyor ama çocuklarımla ilgili hiç bir bilgi alamadım. Bu konuda bana yardımcı olabilecek kurum ve kuruluşlar veya kişiler varsa lütfen yardımlarını esirgemesin. Benim çocuklarıma ve çocuklarımın da bana ihtiyacı var.
Yorum yazabilmek için oturum açmanız gerekir.