“Benim durumum diğer mültecilerden çok daha kötü. Onların bir desteği, akrabası, yakını, ailesi var. Çocuklarına bakan, kiralarını karşılayan var. Ama benim durumum öyle değil”
Mülteci olmanın birçok zorluğu bulunmakta ve bu zorluklar kişinin kadın, çocuk olmasına bağlı olarak artmaktadır. Bu nedenden dolayı Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği (BMMYK) mülteci kadın ve çocukları “incinebilir gruplar” olarak değerlendirmekte ve sığınma sürecinin onlar için daha hızlı ilerlemesini prensip olarak kabul etmektedir. Bu duruma karşın 2001 yılında Türkiye’ye yalnız bir kadın olarak sığınan Bahar, 6 yılı aşkın zamandır mülteci olarak kabul edilmesine karşın 7 yıldan beri başka bir ülkeye yerleştirilmeyi bekliyor. Türkiye’ye sığındığı günden bu yana mülteci kadın olmanın bütün zorluklarıyla mücadele eden Bahar, 5 yıldan beri ikiz çocuklarıyla bu mücadeleyi sürdürüyor. (Bahar’ın yaşadıklarıyla ilgili sitemizde yayınlanan Kadın, mülteci bir de depremzede olunca… başlıklı haberi okuyabilirsiniz) Bahar, sitemizde daha önce yayınlanan haberde belirtilen sorunları yaşamaya devam etmekte (tek olumlu durum olarak artık konteynerin elektriği var) ve bu sorunlara ek olarak sağlık sorunlarıyla boğuşmaktadır. Yaklaşık 20 gün önce muayene için hastaneye giden ve meme kanseri olduğunu öğrenen Bahar 20 gün içerisinde 2 kez ameliyat oldu.
2 çocukla konteynerde yaşamak
Daha önceki görüşmemizde Bahar şunları belirtmişti: “Benim durumum diğer mültecilerden çok daha kötü. Onların bir desteği, akrabası, yakını, ailesi var. Çocuklarına bakan, kiralarını karşılayan var. Ama benim durumum öyle değil”. Bahar’ın yaşadığı sağlık sorunu yukarıda belirtilenlerin daha iyi anlaşılmasını sağlıyor. Bahar ameliyat için hastaneye yatıp, ameliyat olması gerektiğinde çocuklarını bakacak kimsesi olmadığı için Van Valiliğinden yardım talep etti.
“Çocuklarımı bıraktığım için içim yanıyor”
Valiliğin 2 çocuğunu geçici süreyle Sevgi Evlerine yerleştirilmesini sağlaması üzerine ameliyat olabilen Bahar “çocuklarımı bıraktığım için içim yanıyor” diyor. Bahar, taburcu olduktan sonra yine konteynerin yolunu tuttu. Konteynerde bir başına kalan, iyileşip çocuklarını yanına almayı düşünen, Bahar’ı bekleyen başka bir sorunsa kanserli hücrelerin tekrarlamaması için radyoterapi tedavisi görmek zorunda olması.
“Bıktım artık gitmek istiyorum”
13 yıllık mülteci yaşantısını sürdüren Bahar, muhtemelen Türkiye’de en uzun süre kalan mülteci. Bahar hastalığıyla ilgili BMMYK’yı bilgilendirmediğini BMMYK’dan aylık 190 TL nakdi yardım dışında herhangi bir destek alamadığını belirtmektedir. Neden BMMYK’ya bilgi vermediği sorulduğunda şunları belirtiyor: “Burada ölüp gitsem de (BMMYK) hiçbir şey yapamayız diyor. 3 aydan beri BMMYK Van Ofisine gitmedim. Gidince elimizden bir şey gelmiyor diyorlar. O halde niye gideyim. Korkarım yaşlansam bile buradan gidemeyeceğim. Bıktım artık gitmek istiyorum.”
Not: Bahar’ın durumuyla ilgili bilgi almak üzere ulaşmaya çalıştığımız BMMYK Van ve Ankara Ofislerinin çalan telefonları cevapsız kaldığı için konuyla ilgili BMMYK’dan bilgi almamız mümkün olmadı.
Yorum yazabilmek için oturum açmanız gerekir.